در سورهی واقعه، آیهی 29، آنجا که از اوصاف بهشت سخن گفتهاست، میخوانیم: «وَ طلْحٍ مَنضودٍ»؛ و درختان موز که میوهاش خوشه خوشه روی هم پیچیده شدهاست.
خواص موز و موارد مصرف آن/ *زکیه عابدینینیا
طبع این میوه گرم و معتدل است (نعیمی، ص472) و از خواص آن میتوان کمک به افزایش قدرت مغزی و کاهش فشار خون، کمک به درمان اسهال، سردرد، زخم معده و رفع مشکلات قبل از قاعدگی را نام برد. این میوه همچنین در افزایش میل جنسی مؤثّر است (ساداتیان و دیگران، ص173). مصرف این میوه در زمان بارداری، جنین را قوی میکند و اگر به صورت رسیده مصرف شود، سوءهاضمه را برطرف میسازد (نعیمی، ص472). این میوه خلطآور است و از سکتهی قلبی نيز پیشگیری میکند (همان).
قسمت های مورد استفاده ی موز:
موز گیاهی است علفی و پایدار و گلهای آن به صورت دستهای و سنبله است. میوهی آن سبز است که بعد از رسیدن به رنگ زرد درمیآید (ساداتیان و دیگران، ص172). موز از گوشت و پوست تشکیل شدهاست که مردم بيشتر گوشت آن را مصرف میكنند و پوست آن را دور ميريزند. ریشه، پوست، شیره، گل و برگ درخت اين ميوه مصارف طبّی دارد (نعیمی، ص472).
خواص سایر قسمت های درخت موز:
پوست موز، دارای خواصی است که اغلب نادیده گرفته میشود. اگر پوست موز سوزانده شود و به شکل خاکستر درآید و روی زخم پاشیده شود، ضمادی بسیار مناسب برای خشک کردن زخم است. همچنین خاکستر آن برای رفع ترک کف پا مناسب است. شیرهی درخت این میوه در درمان یرقان، آنفولانزا و عطش مؤثّر است. ریشهی آن تببُر است و گل و ضماد برگ آن در امراض قلبی و آنژین صدری مورد استفاده قرار میگیرد (همان).
روش هایی برای جلوگیری از اسراف موز:
موز از جمله میوههایی است که سرعت فاسدشدن بالایی دارد و بعد از چند روز رنگ آن تیره میشود و طعم خود را از دست ميدهد. با این حال توصیه میشود میوهی کدر شده را با شیر مخلوط كنيد و از خواص آن بهره ببرید. اگر موز زیادی دارید که بدون استفاده مانده، آنها را پوست کرده و با کمی آبلیمو مخلوط و منجمد کنید. از این مخلوط میتوانید در غذاها یا دسرهایی که حاوی موز هستند استفاده نماييد. پوست موز را نیز میتوان به صورت خاکستر تا زمانی که مورد استفاده قرار گيرد، در محفظهای نگهداری کرد. مالیدن سطح داخلی پوست موز روی محل یخزدگی و یا زگیل در بهبود آن مؤثّر است (ساداتیان، 172).
نکات پزشکی در مصرف موز:
1- هنگام مصرف این میوه باید دقّت داشت که موز دارای مقدار زیادی قند و كربوهیدرات (نشاسته) است و برای افرادی که مبتلا به قند خون میباشند، زیانآور است و به هیچ وجه نباید مصرف شود (کیانی، ص351).
2- مصرف اين ميوه در بعضی افراد به خصوص افراد مسن، موجب دلدرد و دلپیچه میشود.
3- همچنين مصرف آن برای کسانیکه ميخواهند لاغر شوند، توصیه نمیشود (نعیمی، ص473).
4- اين ميوه اگر نرسیده یا همراه با آب مصرف شود سبب سوءهاضمه میگردد.
موز در آیات و روایات:
در سورهی واقعه، آیهی 29، آنجا که از اوصاف بهشت سخن گفتهاست، میخوانیم: «وَ طلْحٍ مَنضودٍ»؛ و درختان موز که میوهاش خوشه خوشه روی هم پیچیده شدهاست.
در این سوره از موز به عنوان یکی از نعمتهای بهشتی نامبرده و به ظاهر زیبا و جنبهی زینتی آن اشاره شدهاست. کلمهی «طلح» نام درخت موز است. بعضی گفتهاند «طلح» موز نیست، بلکه درختی است که سایهی مرطوب و خنکی دارد و این به دلیل برگهای پهن آن است. بعضی دیگر نیز آن را درخت امغیلان دانستهاند که شکوفههایی خوشبو دارد (طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن).
اگرچه در این آیه به طور مستقیم سخن از خواص موز نیامده، امّا به همین میزان که در ردهی نعمتهای بهشتی قرار گرفته، نشانگر خواص بسیار بالا و ارزشمند آن است.
منابع:
1- نعیمی، محمدحسن، خواص خوردنیهای شفابخش و مضرّات آنها، تهران: نسل نو اندیش، 1387.
2- کیانی، کاظم، خواص و مضرّات گیاهان دارویی، میوهها و سبزیجات، تبریز: زر قلم، 1388.
3- عبداللهی، زهرا، شیوهی نگهداری فرآوردههای گوشتی، میوهها و سبزیجات (اینترنت)، www.aftab.ir.
4- طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمهی محمدباقر موسوی همدانی، تهران، انتشارات محمدی، 1360، 253:37.
شماره نشریه: شمیم نرجس شماره 23