گاهي هم به آسمان نگاه كن

حسنیه معاونیان

گاهي هم به آسمان نگاه كن. چقدر زيبا شب و روز را برايمان معني كرده است. شب سياه و روز سفيد، شب خواب و روز بيداري. نگاه كن... و باز هم بيشتر... چه مي‌بيني؟ چند ستاره؟ تازه فقط آسمان بالاي سرت را مي‌بيني. اين دنيا را بنگر! چقدر آسمان بزرگ است! از زمين بيرون برو. فضا آن‌قدر بزرگ است كه عقل بشر تاكنون نتوانسته آخر آن را ببيند. سيارات بزرگ را ببين! تمام دنياي زميني تو در برابر آن‌ها مانند كاهي است در برابر كوه، خورشيد را ببين كه چقدر بزرگ و درخشان است امّا در برابر همان ستاره هايي كه در زمين ديدي هيچ است.

به زمين بازگرد ببين چگونه آبي كه خوراك توست بخار مي‌شود، ابر مي‌سازد و از آن‌ها رحمت الهي، باران، جاري‌مي‌شود. حال اين فقط يك آسمان بود. شش آسمان ديگر هم هست كه يكي از ديگري بزرگتر است و مانند آن كه سوزني را در انباركاه انداخته باشي در يكديگر گم مي‌شوند و خدا همه‌ي اين‌ها را به بهانه‌ي واسطه‌ي خلقت ماسوي‌الله پيامبر اعظم صلوات‌الله عليه آفريده است.  اعوذ بالله من الشيطان الرجيم... فباي آلاء ربكما تكذبان!