إنّی بحبهم أرجو النّجاه غداً
آن گاه که دیوار کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد با بهترین و پاک ترین فرزند ابوطالب پا به مسجدالحرام گذارد تمامی مردم آن روز عرب تا امروز جهان، گواهی کردند تاکنون کودکی با این شرافت و قداست پا به عرصه ی هستی نگذارده است.
نام علی (علیه السلام) در همه ی اعصار بر چهره ی تاریخ می درخشد و کم ترین مقایسه ی او با همه ی بشریت در طول تاریخ، علوّ همّت، رفعت مقام، علم بی حد، شجاعت وصف ناپذیر و عبادت ناگفتنی اش را بر همگان آشکار کرده است تا آن جا که دوست و دشمن، مسلمان و کافر، شیعه و سنّی، همه در برابر جایگاه عالی او سر تسلیم فرود آورده اند و برتری و فضیلتش را اقرار کرده اند. ابیات زیر که در وصف امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) سروده شده است، از بقراط بن اشوط وامق ارمنی نصرانی فرمانده و جلودار ارمنیان در قرن سوم هجریست که ابن شهر آشوب در معالم العلماء نقل کرده است:
1ـ عدیٌّ و تیمٌ لا اُحاولُ ذِکرَها بسوءٍ ولکنّی محبٌّ لهاشمِ
2ـ و ماتعترینی فی علیٍّ و رهطِهِ إذا ذکروا فی الله لومهُ لائمِ
3ـ یقولون ما بال النصاری تحبُّهم و أهل النهی من أعرُبٍ و أعاجمِ
4ـ فقلت لهم إنّی لأحسبُ حبَّهم سری فی قلوب الخلق حتّی البهائمِ
1ـ عدی و تیم (قبیله ابوبکر و عمر) را نمی خواهم به بدی یاد کنم، ولی من دوستدار هاشم هستم.
2ـ و ملامت هیچ ملامت کننده ای مرا درباره ی علی و خاندانش وقتی در راه خدا یاد شوند، به شکّ و دو دلی نمی اندازد.
3ـ برخی می گویند: برای چه مسیحیان و خردمندانِ عرب و عجم، علی و خاندانش را دوست دارند؟
4ـ به آن ها گفتم: من چنین می پندارم که محبّت آن ها در دل تمامی موجودات حتّی حیوانات جای گرفته است.
1ـ ألیس بخمٍّ قد أقام محمدٌ علیّاً بإحضار الملا فی المواسمِ
2ـ فقال لهم من کنتُ مولاه منکُمُ فمولاکمُ بعدی علیُّ بنُ فاطمِ
3ـ فقال إلهی کن ولیّ ولیّهِ و عادِ أعادیه علی رغم راغمِ
4ـ و عادیتَ فی اللهِ القبائل کلّها و لم تخشَ فی الرحمن لومهَ لائم
5ـ و کنتَ أحقّ الناس بعد محمدٍ و لیس جهول القوم فی حکم عالمِ (مناقب ابن شهر آشوب، ج1، ص286 و532)
1ـ آیا در غدیر خم نبود که محمّد، علی را در حضور گروهی که در موسم حجّ شرکت کرده بودند، به پا داشت.
2ـ و به آن ها گفت: هر کس از شما که من مولای او هستم، پس از من علی فرزند فاطمه (بنت اسد) مولای اوست.
3ـ سپس فرمود: خدایا دوستدار علی را دوست بدار، و به رغم هر کس که ناراحت می شود با دشمنانش دشمن باش.
4ـ و در راه خدا با همه ی قبیله ها دشمنی کردی، و در راه خدای رحمان از ملامت هیچ ملامت کننده ای نترسیدی.
5ـ و تو پس از محمّد شایسته ترین و سزاوارترین بودی و نادانان قوم در حکم کردن دانا نیستند.
هم چنین عمادالدین طبری در جزء دوم کتاب «بشاره المصطفی» صفحه 41 این شعر را از ابویعقوب نصرانی ذکر کرده است:
1ـ یا حبّذا دوحهٌ فی الخُلَدِ نابتهٌ ما فی الجِنان لها شِبهٌ من الشجرِ
2ـ المصطفی أصلُها و الفرعُ فاطمهٌ ثمّ اللقاحُ علیٌّ سیّدُ البشرِ
3ـ و الهاشمیّان سبطاه لها ثَمرٌ والشیعهُ الورقُ الملتفُّ بالثمرِ
4ـ هذا مقالُ رسول الله جاءَ بهِ أهلُ الروایات فی العالی من الخَبرِ
5ـ إنّی بحبّهمُ أرجو النجاه غداً والفوزَ مع زمرهٍ من أحسنِ الزمَرِ
1ـ آفرین بر آن درختی که در بهشتِ جاویدان روییده، و در بهشت ها درختی مانند آن نیست.
2ـ مصطفی ریشه، فاطمه شاخه، و آقای انسان ها علی، لقاح آن درخت هستند.
3ـ دو فرزند پیامبر (حسن و حسین) که از دودمان هاشمند، ثمره و میوه ی آن درخت می باشند و شیعیان برگ هایی هستند که اطراف آن میوه ها جمع شده اند.
4ـ این فرموده ی رسول خداست که راویان، در خبری عالی آن را گفته اند.
5ـ همانا من فردای قیامت با دوستی آن ها امید نجات و رستگاری در زمره ی بهترین گروه ها را دارم.
پی نوشت :
برگرفته از کتاب گزیده ای جامع از الغدیر علامه امینی، ترجمه و تلخیص محمد حسن شفیعی شاهرودی، قم، انتشارات میراث نبوت، 1388، صص244-243.